کد مطلب:50425 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:289
نهج البلاغه، شفای دردهای روحی بشر و راز هدایت اجتماعی و سیاسی است. این كتاب، منشور انسان سازی و دریچه ای به نور و راهی از ملك تا ملكوت است. نهج البلاغه، مكتوب مبارزه با بیدادگری و زراندوزی و بت پروری است و راه برپایی حدود الهی و افق ارزشهای آرمانی است. نهج البلاغه، صحیفه ی ساختن فرد و جامعه و آموزگار كفرستیزی و فقرستیزی است و نه تنها راه روشن بلاغت (نهج البلاغه) كه راه روشن هدایت است. نهج البلاغه، پركننده ی خلاهای عمیق فكری، اجتماعی و سیاسی و پاسخگوی مسائل و مشكلات گوناگون مسلمانان و جوامع بشری در همه ی زمانها و در تمام مكانهاست. نهج البلاغه، دریای معرفت بی انتها و نور هدایت بدون خاموشی است و دستورالعملی برای سیادت این جهانی و سعادت آن جهانی است. امام خمینی (ره) در توصیف جایگاه این كتاب شریف فرموده است: «كتاب نهج البلاغه كه نازله ی روح اوست، برای تعلیم و تربیت ما خفتگان در بستر منیت و در حجاب خود و خودخواهی، خود معجونی است برای شفا و مرهمی است برای دردهای فردی و اجتماعی و مجموعه ای است دارای ابعادی به اندازه ی ابعاد یك انسان و یك جامعه ی انسانی از زمان صدور آن تا هر چه تاریخ به پیش رود و هر چه جامعه ها به وجود آید و ملتها [صفحه 16] متحقق شوند و هر قدر متفكران و فیلسوفان و محققان بیایند و در آن غور كنند و غرق شوند.»[1] .
نهج البلاغه، بی تردید پس از قرآن كریم گرانقدرترین و ارزشمندترین میراث فرهنگی اسلام است. این كتاب مجموعه ای است به ابعاد وجودی یك انسان كامل، زیرا نازلات و صادرات وجودی است كه والاترین وجود پس از پیامبر اكرم (ص) است.
صفحه 16.